W wielu mieszkaniach i domach jednorodzinnych mamy nadal starą, drewniana stolarkę okienną, często pełną ubytków, mniejszych lub większych szpar, co jest źródłem wpływu zimnego powietrza, wychładzania wnętrz. Jednocześnie z pomieszczeń na zewnątrz wypływa wskutek powstałych nieszczelności ciepłe, ogrzane powietrze. W konsekwencji z przerażeniem oglądamy wysokie kwoty na rachunkach za zużytą energię cieplną, albo musimy we własnym zakresie dokupić drogiego opału dla ogrzania domu. Problem ten dotyczy nie tylko okien, ale i drzwi, głównie zewnętrznych zamontowanych w domach jednorodzinnych. Tu główne nieszczelności występują bezpośrednio przy progu wejściowym do domu, przy zawiasach drzwi i klamkach. W przeważającej mierze na nieszczelności narażone są wszelkie elementy stolarki drewnianej, ale zdarzają się też w oknach plastikowych w wyniku błędnego lub niestarannego ich montażu. Powstają one na styku ramy z parapetem i otworem okiennym-powoduje to skraplanie wody, a nawet przenikanie wody do wnętrza pomieszczenia.
Przed przystąpieniem do uszczelniania okien i drzwi każdy użytkownik musi dokonać szczegółowych oględzin i ocenić ich stan, aby w okresie grzewczym obejmującym jesień, zimę, a nawet wczesną wiosnę zminimalizować stopień utraty ciepła, a tym samym obniżyć koszty za jego zużycie.
Jakie elementy stolarki okiennej winniśmy dokładnie sprawdzić dla ustalenia źródeł nieszczelności?
Należy dokładnie przyjrzeć się ewentualnej przestrzeni powstałej między skrzydłem a ościeżnicą, jak również między ramą a ścianami domu. Pierwszą z wymienionych przestrzeni można zniwelować poprzez regulację szczeliny w oknach jeśli posiadamy okna nowoczesne. W przypadku starych typów okien należy bardziej docisnąć skrzydła do ościeżnicy, aby zamontowane uszczelki spełniały właściwie swą rolę zabezpieczającą przed zimą. Drugi rodzaj przestrzeni będącej źródłem przewiewu, możemy najprościej i to skutecznie zabezpieczyć przy użyciu tarczy szlifierskiej, odcinając tynk zewnętrzny na szerokość około 1 cm. wokół całego okna. W powstałą w wyniku tej czynności szczelinę wtłacza się taśmę wodoszczelną, rozprężającą, posiadającą też właściwości paroprzepuszczalne oraz odporność na działanie wiatru. Kontrolą należy objąć również zamontowane uszczelki – jeśli uległy deformacji lub całkowitemu uszkodzeniu, bezwzględnie podlegają wymianie. W starych, tradycyjnych okna najlepiej sprawdzają się uszczelki samoprzylepne, natomiast dla nowych okien należy kupić odpowiedni dla danego typu zestaw.
Po dokonaniu szczegółowych oględzin stanu okien i drzwi, przed włączeniem grzejników musimy odpowiedzieć sobie na pytanie, czy na pewno nasze okna kwalifikują się do uszczelniania, czy są już przez lata użytkowania tak dalece wyeksploatowane, że nie ma sensu ich uszczelniać samodzielnie, czy angażując fachowców z tej branży. Pozostaje wtedy przetrwanie okresu grzewczego i w okresie letnim dokonać wymiany stolarki okiennej czy drzwiowej. Powinniśmy decydować sie na uszczelnianie stolarki będącej w dość dobrym stanie technicznym, kiedy nie występują zbyt duże uszkodzenia w futrynie czy ramie (głównie dotyczy to starych okien drewnianych), ponieważ te konstrukcje są trudne do naprawy i często to kosztowne działania, które w efekcie nie zapewnią dobrej funkcjonalności na wiele kolejnych lat.
Wiele nieszczelności w oknach drewnianych możemy samodzielnie usunąć, również w drzwiach wejściowych do budynku stosując odpowiedni dla źródła nieszczelności materiał uszczelniający.
Jest to rozwiązanie zarówno dla okien dachowych coraz częściej stosowanych w budownictwie jednorodzinnym i wielorodzinnym, zwykłych drewnianych, jak i PCV.
Jeśli uważamy, że nasze umiejętności są wystarczające, nie brakuje nam optymistycznego nastawienia do wykonywania tego rodzaju prac, dokonujemy wyboru produktu pamiętając, że należy stosować dobre materiały, między innymi odporne na mróz (przykładowo silikonu nie można używać na zewnątrz przy ujemnych temperaturach). Bardzo ważne jest, aby materiał był dostosowany do typu uszczelnianego okna czy drzwi, rodzaju nieszczelności, do miejsca powstania. Trzeba brać tu pod uwagę ogólne, uniwersalne zasady, tj.: do uszczelniania wewnętrznych elementów okna należy używać uszczelniaczy paroizolacyjnych (przykładem silikon), a na zewnątrz paroprzepuszczalnych (przykład stanowią uszczelki). Nigdy nie możemy działać odwrotnie, aby nie spowodować zatrzymania wilgoci powstałych w pomieszczeniach, co miałoby miejsce w przypadku uszczelnienia na zewnątrz produktami paroizolacyjnymi.
Użytkownicy okien i eksperci budowlani polecają najczęściej takie produkty jak: silikon, piankę poliuretanową i uszczelki, których na rynku jest wiele rodzajów.
Bardzo łatwy w użyciu, nawet dla początkujących, jest silikon stosowany głównie do uszczelniania powstałych szpar między ramą okienną z parapetem wewnętrznym oraz ścianą. Silikon może być przezroczysty (głównie znajduje zastosowanie do uszczelnienia w miejscach połączeń z szybą, ma estetyczny wygląd), jak i barwiony, przeważnie na biało. Dla wykonania takiego uszczelnienia stosuje się jako narzędzie pistolet.
Do uszczelniania otworów występujących miedzy ramą okienną a ścianą najlepiej użyć pianki poliuretanowej, która dokładnie wypełnia wszystkie nieszczelności, bowiem spoina może osiągać grubość do 40 milimetrów. Ten materiał cechuje się termoizolacją, zadawalającą izolacją akustyczną. Podobnie jak silikon jest prosty w użyciu, szybko sie rozpręża, jest odporny na działanie niskich temperatur, można więc go stosować zarówno od wewnątrz jak i do uszczelnień zewnętrznych. Dla zabezpieczenia tego materiału przed działaniem promieni ultrafioletowych musi być pokryty dodatkowo farbą lub warstwą tynku, aby nie utracił swoich izolacyjnych właściwości.
Rynek z materiałami budowlanymi dostarcza nam różnorodnych ofert uszczelek zarówno dla okien drewnianych jak i plastikowych. Uszczelki są materiałem stosowanym głównie w celu zabezpieczenia styku ramy wewnętrznej oraz ościeżnicy. W handlu spotkać możemy dobrej jakości uszczelki, których produkcja opiera sie na czterech popularnych materiałach . Są to uszczelki : silikonowe, poliuretanowe, bazujące na PCV oraz EPDM.
Uszczelki silikonowe posiadają odporność na działanie temperatur w zakresie od -40 stopni do +100 stopni Celsjusza, elastyczność, można je stosować zarówno w starych oknach do uszczelnień zewnętrznych i wewnętrznych, jak i w nowych. Posiadają jednak wadę polegającą na braku odporności na rozciąganie.
Uszczelki poliuretanowe – przeważnie są samoprzylepne, a więc bardzo łatwo je nałożyć w szczelinę. Cechują się dużą elastycznością, odpornością na uszkodzenia i spadek temperatury otoczenia. Najczęściej stosuje się je do uzupełnienia wąskich szczelin.
Uszczelki bazujące na PCV – znajdują zastosowanie głównie do zabezpieczenia szyb od strony wewnętrznej. Choć są tańsze od wcześniej opisanych uszczelek, mają wady polegające na słabej wytrzymałości (przeważnie na jeden sezon grzewczy), małej elastyczności, a także kurczą się przy niższych temperaturach.
Uszczelki EPDM– wyróżniają się wśród uszczelek dużą elastycznością i trwałością, odpornością na dużą rozpiętość temperatur od -50 stopni do +120 stopni Celsjusza. Ponadto są odporne na długotrwałe oddziaływanie wilgoci i na działanie promieni ultrafioletowych, stąd bardzo dobrze spełniają swą rolę zabezpieczającą stolarkę przed zimą na zewnątrz. Znajdują zastosowanie do uszczelniania konstrukcji okien drewnianych i plastikowych .
źródło: http://point24.pl/uszczelnianie-okien-i-drzwi
http://kb.pl
