Przed podjęciem decyzji o zakupie odpornych na włamanie okien i drzwi do domu czy mieszkania warto zaznajomić się z określeniami dotyczącymi tych produktów (definicje te ujęto w normie PN-EN 1627):
- odporność na włamanie – właściwość okna lub drzwi, polegająca na stawianiu oporu próbom siłowego wejścia do chronionego pomieszczenia lub obszaru, z użyciem siły fizycznej oraz za pomocą określonych z góry narzędzi,
- wyrób przeciwwłamaniowy – kompletny funkcjonujący element, który – gdy jest wbudowany i utwierdzony lub utwierdzony i zablokowany – pełni funkcję oporu przeciw sforsowaniu wejścia z użyciem siły fizycznej wspomaganej przez określone z góry narzędzia,
- klasa odporności (RC) – poziom odporności na próby włamania, który zapewnia wyrób,
- strona atakowana – strona próbki do badań, określona przez zgłaszającego jako strona narażona na atak,
- strona nieatakowana – strona próbki do badań, określona przez zgłaszającego jako strona nienarażona na atak,
- stan zamknięcia – stan określony i opisany przez producenta lub zgłaszającego, w którym badany element spełnia wymagania dotyczące odporności na włamanie,
- stan zamknięcia i utwierdzenia – stan, w którym okno lub drzwi są zabezpieczone w taki sposób, że mogą być otwarte bez klucza od strony nieatakowanej, ale nie mogą być otwarte bez klucza od strony ataku,
- stan zamknięcia, utwierdzenia i zablokowania – stan, w którym okno lub drzwi są zabezpieczone w taki sposób, że nie mogą być otwarte bez klucza z żadnej strony,
- czas oporu – czas roboczy osoby badanej, przeprowadzającej próbę włamania ręcznego,
- wypełnienie – oszklenie lub płyta z dowolnego materiału lub kombinacji materiałów, stosowane do wypełnienia otworu w oknie lub drzwiach, które mogą być wymienione i które są w sposób typowy utrzymywane listwami przyszybowymi.
Procedura badań i klasyfikacji:
Każdy wyrób budowlany zgodny z normą PN-EN 1627 podlega klasyfikacji według jednej z sześciu klas odporności, co uzależnione jest od poziomu odporności wyrobu. Badania i klasyfikacja wyrobów, w tym także okien i drzwi, powinna być przeprowadzana ściśle według opisu prezentowanego w załączniku E (normatywnym) powyższej normy. Wymagane są tu analizy i następujące czynności:
- Dostarczenie próbki do badań – 1 próbka przy deklarowaniu klasy 1, od 2-6 klas 2 próbki o wymiarach uzgodnionych bezpośrednio z laboratorium przeprowadzającym badania.
- Dostarczenie dokumentacji i instrukcji instalowania – powinna zawierać m. in. szczegółowe rysunki wyrobu, wykaz części, wykaz istotnych wymiarów oraz instrukcję opracowaną z uwzględnieniem niezbędnych informacji, przedstawionych w kolejnych fragmentach.
- Wybór klasy odporności – deklaruje ją producent.
- Sprawdzenie rodzaju okuć – dokumenty określające parametry tych elementów (Aprobaty Techniczne, certyfikaty, raporty z badań itp.), a w przypadku ich braku należy przeprowadzić badania przedstawione w załączniku B normy PN-EN 1627.
- Badanie wytrzymałości mechanicznej w postaci obciążeń statycznych – badanie próbki powinno być zgodne z procedurą zawartą w normie PN-EN 1628 z zastosowaniem obciążeń podanych w stosownych tablicach tej normy. Badanie wytrzymałości mechanicznej w postaci obciążeń dynamicznych – próbka winna być badana zgodnie z procedurą zawartą w normie PN-EN 1629 przy zastosowaniem masy i wysokości spadania podanych w stosownej tablicy normy.
- Próby włamania ręcznego – dokonywane są zgodnie z procedurą zawartą w normie PN-EN 1630, przy zastosowaniu narzędzi i czasów podanych w stosownych tablicach.
- Spełnia wszystkie wymagania normy PN-EN 1627 – na podstawie pozytywnych wyników sprawdzenia okuć i przeprowadzonych trzech rodzajów badań, laboratorium potwierdza spełnienie wszystkich wymagań zawartych w normie i sporządza raport klasyfikacyjny, zawierający niezbędne informacje (podano poniżej).
Klasyfikacja według normy PN-EN 1627 – raport klasyfikacyjny zawiera oświadczenie stwierdzające klasę odporności na włamanie okna lub drzwi, ustaloną zgodnie z zasadami normy PN-EN 1627.
Klasyfikacja odporności na włamanie:
Różne klasy podane w normie PN-EN 1627 mają na celu uwzględnienie włamywaczy okazjonalnych lub przypadkowych, jak również bardziej doświadczonych i profesjonalnych. W zasadzie wyróżnić można dwie podstawowe grupy włamywaczy, stąd podział na klasy odporności od 1 do 3 i od 4 do 6.
- Klasy odporności od 1 do 3 – uwzględniają metody ataku stosowane przez przypadkowych lub okazjonalnych włamywaczy – wykorzystanie niezbyt wysokiej siły i zwyczajnych narzędzi ręcznych lub środków do wyważania. Włamywacze ci prawdopodobnie chcą uniknąć hałasu lub niepotrzebnego ryzyka wiążącego się z czasem, tak istotnym dla uzyskania dostępu do obiektu. Poziom oporu napotkanego podczas ataku, jego wysokość stanowią często źródło niepowodzenia akcji włamywaczy.
- Klasy odporności od 4 do 6 – dotyczą w głównej mierze doświadczonych, profesjonalnych włamywaczy o dużej determinacji w osiągnięciu założonego celu, posiadających niezbędną wiedzę z zakresu wyrobów budowlanych, które mają być sforsowane (hałas i czas stają się więc mało istotne). Decydują się na użycie w akcji narzędzi o dużej mocy lub z napędem do jednoosobowego użytku, często w ramach przestępczości zorganizowanej.
źródło: http://www.zabezpieczenia.com.pl
